βρέχει στα καμποχώρια,.........
και σύ Διαμάντω νύχτωσες,
που πάς αυτή την ώρα
Πάω γι’ αθάνατο νερό
γι’ αθάνατο βοτάνι
να δώσω της αγάπης μου
ποτέ να μην πεθάνει
σ’ ένα δεντρί στον Παρνασσό
όρε σ’ ένα δεντρί στον Παρνασσό
έγειρα ν ‘αποκοιμηθώ
Όρεν ούτε’ έγειρα περδικούλα μου
όρεν ούτε έγειρα, ούτε πλάγιασα
όρε ούτε έγειρα, ούτε πλάγιασα
όρε ούτε τον ύπνο χόρτασα
Όρε κι άκουσα πέ – περδικούλα μου
κι άκουσα πέρδικα ζαλιά
όρε κι άκουσα πέρδικα ζαλιά
κλαίει θρηνεί μες τα βουνά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου